Ruim 90 procent van de Nederlanders wil zich laten vaccineren, meldde het RIVM half juni. De bereidheid is hoog, maar niet iedereen kiest voor een prik. Hoe ervaren niet-gevaccineerden in Nederland die sociale druk?
De vaccinatiegraad in Nederland stijgt. Er zijn ruim 20 miljoen prikken gezet, waarvan 12 miljoen eerste prikken en bijna 8 miljoen tweede. De niet-gevaccineerden zijn nu in de minderheid: wie geen prik neemt, moet zich daarvoor steeds vaker verantwoorden. Toch is die groep nog betrekkelijk groot: bij een vaccinatiegraad van 90 procent, hebben op de totale bevolking 1,4 miljoen volwassen Nederlanders geen inenting tegen corona gehad.
Vooralsnog zijn de gevolgen van het niet-vaccineren het tastbaarst in het buitenland, waar regeringen besluiten tot het weren van ongevaccineerden uit publieke binnenruimtes. Zo mag je in Ierland alleen binnen in een restaurant zitten als je volledig bent beschermd. Ook in Italië en Frankrijk is een covidcertificaat nodig voor romantisch dinertje, hoewel een negatieve test ook voldoet. En in Oostenrijk en Engeland moet iedereen die vanaf half augustus naar de nachtclub wil, volledig zijn ingeënt.
Sommige landen gaan nog verder. Voor medewerkers in de zorg geldt in Frankrijk een vaccinatieplicht. In Tsjechië krijgen ambtenaren twee extra vakantiedagen als ze zich laten inenten. En in New York is het helemaal cashen: daar ontvangt iedere gevaccineerde zomaar 100 dollar voor z’n eerste prik. Daarbij voert president Joe Biden strenge regels in voor ongevaccineerd overheidspersoneel. Dat moet een mondkapje dragen, afstand houden en zich wekelijks laten testen.
In Nederland zijn dat soort maatregelen nog niet aan de orde: iedereen mag voorlopig een restaurant binnenlopen, zij het op anderhalve meter. Alleen wie wil reizen, heeft een coronabewijs nodig. Vaccineren blijft vrijwillig, benadrukte Hugo de Jonge vorige week. Een vaccinatieplicht, of geld verdienen met een prik, dat lijkt hier nog ver weg.
Maar zijn twijfelaars hier écht vrij om een vaccin te weigeren? Op papier mag vaccineren dan niet verplicht zijn, is Nederland ook vrij van maatschappelijke en sociale vaccinatiedruk? Vier niet-gevaccineerden aan het woord over hun keuze en twijfels voor geen prik.
Jan (65) en Mieke (60) den Hoed: ‘Onze gevaccineerde kinderen begrijpen onze beslissing’
“Vijf jaar geleden zijn wij beiden gelijktijdig gevaccineerd voor een reis naar Zuid-Amerika. Binnen enkele weken kregen we last van extreme vermoeidheid. Later kregen we beiden een auto-immuunziekte. Toen wilden dokters die verschijnselen niet koppelen aan de vaccinatie. Nu zeggen ze: we begrijpen dat jullie voorzichtig zijn met het nemen van nieuwe vaccins.
“Nee, anti-vaxxers, dat zijn we nadrukkelijk niet. We hebben alle standaardvaccinaties gehaald. Ook onze kinderen zijn gevaccineerd. Dat veel mensen zich bewust wel laten vaccineren, respecteren wij en dat is ieders goed recht. Maar er zijn óók mensen die bewust kiezen voor geen prik, zoals wij. Voor die keuze vragen wij respect.
“Druk om ons te vaccineren, die voelen we niet. Alleen van instanties: de brieven van huisartsen om ons te prikken, die stapelen zich op. Maar mensen in onze omgeving begrijpen onze beslissing. Iedereen weet wat er met ons aan de hand is, we hebben immers op het randje gelegen. Dat zeggen we ook tegen elkaar: het is makkelijker een vaccin te weigeren om een medische reden, dan als je gewoon niet wilt of twijfels hebt.
“Ik, Jan, heb vorig jaar corona gehad. Dat wil ik niet nog een keer meemaken, dus zijn we voorzichtig. We investeren allebei in het opbouwen van extra weerstand.
“Zelf heb ik altijd in de bouw gewerkt, ben net met pensioen, maar naar de zomerafsluiting met jonge bouwvakkers ben ik niet gegaan. Dat is zó’n leuke bijeenkomst, maar het is niet verstandig voor mij om daar rond te lopen. We zijn bereid terughoudend te zijn: de hele wereld rondreizen, dat hoeft van ons niet. We zijn veel thuis en hebben een grote tuin, er is zat te doen. Dat is toch anders dan als je op 3-hoog achter met een balkonnetje woont.
“Een deel van onze kinderen is wel gevaccineerd. Eén werkt in de zorg, de andere heeft een internationale baan. Dat begrijpen we heel goed: je moet als ouders je kinderen immers loslaten. Maar ze snappen heel goed dat wij voorzichtig doen.”
Daphne (50, wil anoniem blijven): ‘Tegen vreemden zeg ik dat ik gevaccineerd ben’
“Als willekeurige mensen me vragen of ik gevaccineerd ben, zeg ik meestal gewoon ‘ja’. Zoals de kassajuffrouw, of moeders die ik vaag ken van het schoolplein. Want ik heb geen zin om me bij iedereen te verantwoorden. Dan vragen ze of je een wappie bent, of ik moet mijn medische verleden op tafel leggen voor goedkeuring. Dat is te veel voor mij. Daarom wil ik ook niet met mijn naam in de krant.
“Waarom ik geen vaccin wil? Jaren geleden heb ik een anafylactische shock gekregen, toen ik jodiumhoudende contrastvloeistof kreeg toegediend voor een scan. Ik werd wakker in een ziekenhuisbed. Daar hoorde ik: het was een ernstige situatie geweest. Voortaan moest ik altijd aangeven in het ziekenhuis dat ik die allergie heb. Helaas bleek ik twee jaar later allergisch voor meer vloeistoffen.
“Vanwege die allergie raden mijn artsen af het vaccin te nemen. Maar toen ik naar de vaccinatielijn belde, kreeg ik een ander advies. Aan de telefoon zei de GGD dat mensen met allergieën een half uur of langer moeten blijven voor een prik, mocht het fout gaan. Maar zo’n schok los je niet zomaar op met een suikerdrankje. Ik voel me niet veilig bij het nemen van een prik.
“Mijn familie weet dat ik geen vaccin neem, en is er oké mee. Maar laatst ging ik uit eten met kennissen, die vroegen of ik al een prik had. Toen ik nee zei, vonden ze het erg voor me, maar uit eten wilden ze niet meer. Anderen vinden dat ik het risico gewoon moet nemen. Want: ik ben allergisch voor jodiumhoudende contrastvloeistof en niet voor een vaccin. Dat voelt alsof ze zeggen: als jou iets overkomt, dan heb je pech. Ja, dat doet best pijn.
“Gelukkig werk ik vanuit huis, dus van mijn werkgever heb ik geen last. Naar de supermarkt ga ik gewoon, maar andere sociale bijeenkomsten stel ik uit. Ik merk dat ik het best eng vind om het virus op te lopen. Maar de gedachte dat mij straks mogelijk toegang wordt ontzegd, maakt me ook verdrietig.”
Anders Pieterse (84): ‘Nu al voel ik mij soms een paria’
“Ik buig niet voor de sociale dwang. Ik wil die prik gewoon niet. Waarom niet? Omdat de medicijnenmaffia zoals ik ze noem, de farmaceutische industrie, miljarden verdient met die vaccins. Ik hoef het niet te doen voor die grootverdieners.
“Daarnaast vertrouw ik meer op mijn eigen gezondheid dan dat vaccin. Je hoort toch over bijwerkingen. Ik ben niet bang voor spookverhalen, maar ik ben 84 en nog kerngezond. Ik mankeer niets. Alleen heb ik een beetje last van hooikoorts op z’n tijd.
“Als ik jonger was geweest, weet ik niet wat ik had gedaan. De druk om je wel te laten vaccineren is belachelijk hoog. Ik ken mensen die zich gedwongen voelden vanwege hun baan.
“Straks deinzen mensen nog terug als je geen prik hebt gehad, dat is toch onvoorstelbaar. Nu al voel ik mij soms een paria. Er is tussen mij en bevriende relaties een verwijdering ontstaan omdat zij vinden dat ik me onmaatschappelijk gedraag.
“Dat vind ik erg. Ik ben mijn leven lang sociaal bezig geweest en heb mensen tegen onrecht geholpen. Bijvoorbeeld in Baarn, waar ik ben opgestaan tegen een woningcorporatie en een huurdersraad op poten heb gezet.
“Ik heb netjes mondkapjes gedragen, ook al ben ik er tegen en ik hou rekening met alle mensen die anderhalve meter afstand willen bewaren. Daar doe ik braaf aan mee. Maar die prik, die wil ik gewoon niet.
“Helaas krijgen we steeds meer te maken vaccinatiedwang. Als ik met mijn vriendin een hotelletje wil boeken, dan wordt het al gevraagd. Ik kan niet met vakantie naar het buitenland zonder aan allerlei gekke regeltjes te voldoen. Ik ben gek op Griekenland, maar ik ga niet ten koste van alles naar het buitenland. Ik ga niet meedoen aan dat gedoe, daar ben ik te oud voor.
“Dan ga ik wel naar Texel, of we blijven thuis. Hier ken ik gelukkig een paar restauranthouders die mij niet zullen tegenhouden, mocht er ook hier zo’n vaccinatieplicht komen. Maar ik hoop het niet. Dat zou erg vervelend zijn voor de gehele samenleving.”
Lees ook:
Nederland wordt immuun, waarom blijft het virus dan toch onder ons?
Meer dan 90 procent van de mensen die bij Sanquin bloed komen geven, blijkt antistoffen te hebben tegen het coronavirus.Is daarmee de veelbesproken groepsimmuniteit bereikt?
'Nee, anti-vaxxers zijn we nadrukkelijk niet'. Maar toch nemen zij geen prik - Trouw
Read More
No comments:
Post a Comment