Maar het continue overgeven eist zijn tol. De collegebanken wisselt Fleur af met opnames in klinieken. “Weinig mensen zochten er iets achter. We hadden niet veel lessen, dus het viel ook helemaal niet op als ik er een paar dagen niet was.” Maar die opnames halen weinig uit. “Er waren moment dat ik alleen maar aan het overgeven was. Ik was compleet uitgedroogd en mijn maag en keel waren beschadigd. Ik wilde niet meer.”
En toch kan Fleur niet stoppen met eten om vervolgens weer over te geven. “Ik ging stelen om toch aan eten te komen. Meerdere keren werd ik opgepakt en ik heb er zelfs een strafblad aan overgehouden.” Vrienden keren Fleur de rug toe. “Dat ik meerdere keren een nacht de cel in moest, dat ik schulden had, dat mijn studie niet meer lukte; ik had er lak aan. Alles draaide om eten, om het er vervolgens weer uit te gooien.”
Zelfmoordpogingen
Fleur wordt steeds depressiever. “Ik wilde niet meer leven. Met pillen heb ik meerdere keren geprobeerd er een einde aan te maken. Het was echt op.” Door de zelfmoordpogingen belandt Fleur meerdere keren op de Intensive Care. “Ik heb zelfs een afscheidsbrief geschreven. Maar ik ging niet dood, elke keer redde ik het weer.”
Lisette ontwikkelde boulimia op haar zeventiende: 'Ik had in elke tas laxeerpillen'
Asielhond
Een oude hond uit het asiel is het begin van Fleurs redding. “Alleen ik kon met haar omgaan. Naar alles en iedereen was ze agressief. Door die hond raakte mijn eetstoornis op de achtergrond, want ik moest voor haar zorgen.” Depressieve gevoelens liggen op de loer. “Ik moest weer worden opgenomen. Een hulpverlener bij wie ik dag en nacht bij terecht kon om uit te huilen, heeft mij er uiteindelijk uitgetrokken.” Ook slikt Fleur lithium tegen haar depressie. “Dat was alsof het licht weer aanging.”
Uit de kast
En dan ontdekt Fleur nog iets. “Ik val op vrouwen. Tijdens een therapiesessie besloot ik het niet langer voor me te houden en kwam ik uit de kast. Ik had het lang onderdrukt, want dit hoorde niet in mijn hoofd. Er moest een man komen en een paar kinderen. Dát is het perfect plaatje dacht ik altijd.”
Ze vervolgt: “Als ik naar mijn eetstoornis kijk, dan heb ik mijn seksualiteit daarmee altijd proberen te onderdrukken. Ik heb mezelf echt over een drempel moeten zetten. Wat zouden mensen er van zeggen of denken?” Toch is het Fleur gelukt om die onzekerheid achter zich te laten. “Ik heb nu al een tijdje een vriendin en loop met trots naast haar over straat. Het kan me niks schelen als mensen er iets van zeggen.”
Het samenzijn helpt Fleur bovendien met structuur. “Dan zegt er toch iemand tegen je aan het einde van de dag: wat zullen we eten? Als je alleen bent, dan kraait er geen haan naar en kun je gewoon je gang gaan.”
Symptoom
Gedurende haar herstelproces ontdekt Fleur dat er nog meer ten grondslag ligt aan haar eetstoornis. “In mijn geval was het een symptoom van diepere problemen. Ik was vaak depressief en kwam er pas een tijdje geleden achter dat ik ADHD heb. De eetstoornis was een manier om daar mee om te gaan, blijkt nu achteraf.”
Ervaringsdeskundige
Hoewel de afgelopen tien jaar behoorlijk heftig zijn geweest voor Fleur, ziet ze de toekomst positief in. “Het is eigenlijk een wonder dat ik nog leef. Ik heb echt roofbouw gepleegd op mijn lichaam, maar ik heb weer positiviteit in mijn leven gevonden.” Naast haar schrijfwerk, wil Fleur zich ook gaan inzetten als ervaringsdeskundige. “Er zijn maar weinig boeken of artikelen te vinden over boulimia. Toen ik er in de bibliotheek naar zocht, stond de hele plank vol met boeken over anorexia en maar één boek over boulimia. Daar wil ik met mijn verhaal verandering in brengen.”
Fleur (32) is herstellende van boulimia: 'Ik ging stelen voor eten' - LINDA.
Read More
No comments:
Post a Comment