Als er twee jaar geleden een zwangere vrouw binnen wordt gebracht in het Afrikaanse ziekenhuis waar Wouter werkt, gaan al snel alle alarmbellen af. De vrouw lijkt een zwangerschapsvergiftiging te hebben en om in ieder geval de moeder te redden wordt er gekozen voor een keizersnede, uitgevoerd door Wouter. De baby overleeft de operatie helaas niet.
De volgende ochtend gaat het weer niet goed met de Sierra Leoonse vrouw. Zij heeft veel bloedingen, en niemand snapt waarom ze zo snel achteruit gaat.
Wouter is op dat moment al ruim een jaar in het West-Afrikaanse land actief als tropenarts en coördinator van het chirurgische trainingsprogramma CapaCare. Hij blijft er werken nadat hij in Sierra Leone stage heeft gelopen tijdens zijn studie tot arts internationale gezondheidszorg en tropengeneeskunde.
'Hij was heel aangeslagen'
Omdat de toestand van de vrouw, die dag in november 2019, achteruit blijft hollen wordt besloten om haar extra bloed te geven, maar uiteindelijk moeten ze overgaan tot reanimatie, waarbij Wouter veel bloed over zich heen krijgt. De vrouw redt het niet en iedereen blijft met veel vragen achter. "Wouter was heel aangeslagen, dat weet ik nog" , vertelt zijn zus Marlieke nu aan RTL nieuws.
Marlieke heeft in die tijd veel contact met Wouter, ondanks de duizenden kilometers afstand die er tussen hen in zit. Ze appen, bellen en facetimen veel. Zo ook als Wouter, een paar dagen na de operatie, ziek wordt. "Hij had hoge koorts, kon niets binnenhouden. In de tropen kun je dan aan allerlei ziektes denken. Daarom werd hij getest op onder meer malaria, maar er kwam geen eenduidig beeld uit. Bang was hij nog niet, want hij wist: als het echt fout gaat, dan word ik teruggehaald naar Nederland en dan komt alles wel goed."
Als de ouders van Wouter uiteindelijk een telefoontje krijgen met de mededeling: 'Ik moet terug naar Nederland, dit gaat zo niet meer', weet de familie dat het écht foute boel is.
Gerepatrieerd naar Nederland
Met een speciale vlucht komt Wouter terug naar Nederland, op zijn verjaardag arriveert hij in het ziekenhuis van Amsterdam. Hij is op dat moment al negen dagen ziek. "Hij lag op de eerste hulp en wij mochten gewoon bij hem komen, dat vonden we best gek. Achteraf zijn we daar zo blij mee geweest, het was de laatste keer dat we hem van zo dichtbij hebben kunnen zien."
Op dat moment weten ook de Nederlandse artsen nog niet wat Wouter onder de leden heeft, maar na veel onderzoeken wordt uiteindelijk geconstateerd dat Wouter besmet is met het besmettelijke en ernstige lassavirus. De zwangere vrouw die Wouter had geopereerd bleek het bij haar te dragen, waardoor Wouter ondanks de bescherming die hij droeg, ook besmet is geraakt.
Wat is het lassavirus?
Het lassavirus komt vooral voor in delen van West-Afrika, zoals in Sierra Leone. Bepaalde muizen kunnen het virus verspreiden, maar het kan ook van mens op mens worden verspreid.
Het is dus een zeer besmettelijke ziekte, maar de meeste mensen die besmet raken hebben vrijwel geen klachten. Ongeveer 10 procent van de mensen die besmet raakt, krijgt wel last van ernstige klachten. Het gaat dan om hoge koorts, hoofdpijn en algehele malaise. Omdat er geen vaccin beschikbaar is tegen het virus, overlijdt gemiddeld 2 procent van de besmette mensen.
Het virus komt in Nederland zelden voor. De afgelopen 40 jaar is de ziekte – voor Wouter – maar twee keer vastgesteld, de laatste keer was in 2000. Het ging toen om een ernstig zieke man die kort daarvoor in Sierra Leone werkzaam was geweest als chirurg.
Bron: Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM)
In Nederland wordt hij in het Leids Universitair Medisch Centrum in volledige isolatie geplaatst en uiteindelijk zijn daar heel veel zorgmedewerkers 24 uur per dag met Wouter bezig. "Lassa komt nauwelijks voor in Nederland, de laatste patiënt was tientallen jaren geleden. Het was een idiote situatie."
'Wouter wist te veel over lassa'
Er mogen alleen nog maar medewerkers in speciale 'marsmannenpakken' bij het bed van de tropenarts komen, die zelf maar al te goed weet wat lassa is. "Dat hij zo goed wist hoe ziek hij was, was voor ons heel moeilijk om te zien. Wouter wist hoe erg het was dat hij het virus al dagenlang in zijn lichaam had zitten. Hij ging als tropenarts van alles opzoeken op internet, besprak zelf zijn medische behandeling met de artsen door, stelde zijn eigen apparaten in. Hij wist eigenlijk te veel, wat het voor hem te zwaar maakte. Wouters' toestand verslechterde in een rap tempo en daarom werd besloten om hem in een kunstmatige coma te brengen."
De dagen die volgen beschrijft Marlieke als surrealistisch. Ze weten allemaal: Wouter is jong, sterk, hij moet dit kunnen halen. Maar ze weten ook allemaal hoe ziek Wouter is. Op 23 november 2019 stelt het ziekenhuis uiteindelijk vast dat de organen van Wouter niet meer functioneren. Samen met de familie wordt besloten om alle behandelingen te staken. Hij is niet meer te redden.
Wouter laat een vriendin, vader, moeder, twee zussen en ontelbaar veel vrienden in rouw achter. En een Afrikaans land, waar hij zijn leven voor had gegeven. In Sierra Leone gaan inwoners de straat op met foto's van Wouter, ze bedanken hem voor zijn 'heldendaden', voor alles wat hij voor de gemeenschap heeft betekend.
'Hij wilde een verschil maken'
Het steunt de familie om dat te zien en te lezen. "Hij was echt één van hen, dat ontroerde ons heel erg."
Terugblikkend merkt Marlieke op dat Wouter altijd al aan het welzijn van anderen dacht. "Hij wilde van jongs af aan mensen helpen en de wereld verbeteren, daar maakte hij altijd al andere keuzes door dan zijn leeftijdsgenoten. Zo ging hij na zijn eindexamen niet feesten tijdens een zonvakantie, maar naar India voor vrijwilligerswerk. En ook daarom koos hij er niet voor om in Nederland te blijven als arts, maar wilde hij daarheen waar hij een verschil kon maken. Zoals hij zelf in zijn sollicitatiebrief aan het ziekenhuis in Sierra Leone schreef: hij wilde de gezondheidszorg voor minderbedeelden in de wereld verbeteren, om hen gelijke kansen te geven."
En die missie is abrupt en te vroeg gestopt. Daarom is het voor de familie van Wouter al snel duidelijk dat zij hiermee door willen gaan, uit naam van de tropenarts. "Na het overlijden van Wouter stond ons hele huis al vol met bloemen. We vroegen mensen daarom tijdens de uitvaart om een donatie, in plaats van nog meer boeketten. Er kwam toen zo veel binnen, dat we goed moesten nadenken over de vraag hoe we dit het beste konden besteden."
Studiebeurzen voor lokale artsen
Drie maanden geleden komt daar het antwoord op, de familie richt de Wouter Nolet Stichting op. Met de stichting haalt de familie door onder meer sponsorlopen geld op om het gezondheidssysteem van Sierra Leone te versterken. Op dit moment worden er bijvoorbeeld door de stichting studiebeurzen verstrekt aan studenten die assistent-chirurg of verloskundige willen worden. Aangezien Sierra Leone één van de armste landen ter wereld is en slechts 245 artsen kent op een bevolking van 7,5 miljoen inwoners, is dat hard nodig.
"Wouter had dit geweldig gevonden, dat weten wij zeker. Dit is precies in lijn met hoe hij vond dat ontwikkelingshulp ingezet moest worden. Als je de lokale bevolking namelijk opleidt, kan er duurzame hulp ontstaan. Het is soms wel emotioneel om hierdoor steeds met Wouter bezig te zijn, maar het is ook goed, want Wouter verdiende dit.
En het troost ons dat wij als familie unaniem weten dat als Wouter had geweten dat de zwangere vrouw Lassa had, hij haar alsnog zou hebben geopereerd. Dat als hij wist dat hij dood zou gaan door een ziekte in Sierra Leone, hij alsnog naar het land zou zijn gegaan. Dit was zijn missie, hij had geen keus. En wij zetten die missie nu voort."
Zijn missie in Afrika werd Wouters dood: 'Als hij dat had geweten, was hij nóg gegaan' - RTL Nieuws
Read More
No comments:
Post a Comment