Waarschijnlijk zijn er twee afzonderlijke uitbraken, die toevallig bijna tegelijkertijd plaatsvinden. In februari dook de nauw aan ebola verwante ziekte voor de eerste keer ooit op in Equatoriaal-Guinea. Nu is er ook een uitbraak in Tanzania: daar besmette het virus voor zover bekend acht mensen, van wie er vijf zijn overleden.
In Equatoriaal-Guinea – 29 besmettingen, 7 sterfgevallen – heeft de ziekte voor het eerst een grote stad bereikt. Vier gevallen kwamen aan het licht in Bata, een havenstad in Equatoriaal-Guinea van zo’n tweehonderdduizend inwoners. Buurlanden Kameroen en Gabon zijn in verhoogde staat van paraatheid en Equatoriaal-Guinea heeft reisbeperkingen en extra controles ingesteld.
Geen angst voor een pandemie
‘Een lelijk virus’, zo omschrijft viroloog Ron Fouchier (Erasmus MC) het marburgvirus. ‘Je kunt er vreselijk ziek van worden, en veel patiënten overlijden.’ Bang voor een pandemie hoeven we wat hem betreft echter niet te zijn. ‘Die dreiging zie ik niet zo. Je ziet van een afstandje of iemand het heeft. Dat maakt het virus redelijk beheersbaar: je kunt op tijd voorzorgsmaatregelen treffen om te voorkomen dat je het krijgt, of afstand houden tot de patiënt.’
Marburg komt van nature voor in Egyptische fruitvleermuizen, die er zelf niet ziek van worden, maar het virus soms wel overdragen op mensen, onder meer via hun poep. Van mens tot mens is het virus vervolgens overdraagbaar via speeksel, bloed, zweet en diarree. Geïnfecteerden zijn in de regel dan ook zorgmedewerkers of familieleden die voor een patiënt zorgen.
Grote zorgen
Toch maakt de WHO zich grote zorgen. Bij een eerdere uitbraak, in 2005 in Angola, raakten 374 mensen besmet van wie er 329 overleden – een overlijdenspercentage van liefst 88 procent. De laatste noemenswaardige uitbraak van marburg was tien jaar geleden, in Oeganda: vijftien zieken, van wie er vier overleden. Maar vorig jaar nog stierven in Ghana twee mensen die het virus hadden opgelopen.
In zeldzame gevallen worden ook reizigers slachtoffer van het virus. Zo raakte vijftien jaar geleden een 41-jarige vrouw uit Milheeze besmet met het virus na een bezoek aan een grot in Oeganda. Terug in Nederland kreeg ze hoge koorts en overleed.
De WHO heeft de betrokken landen inmiddels aangeraden extra waakzaam te zijn en de ziekte in te dammen door patiënten te isoleren en hun contacten zo snel mogelijk op te sporen en in quarantaine te brengen. Een vaccin of geneesmiddel tegen de ziekte bestaat niet, hoewel vocht toedienen de overlevingskansen verbetert.
Zwellingen
Marburg is vernoemd naar een stad in midden-Duitsland, waar de ziekte in 1967 voor het eerst de kop opstak. Het virus bleek meegelift met enkele proefapen uit Afrika. De ziekte begint na een incubatietijd van enkele dagen tot enkele weken abrupt en heftig, met hoge koorts en zware hoofdpijn. Na enkele dagen volgen krampen, misselijkheid, diarree en braken, vaak met bloed. Patiënten kunnen bloedingen krijgen in de neus, het tandvlees en de vagina. Dat kan gepaard gaan met blauwe plekken, zwellingen en verwardheid. Dodelijk is de ziekte meestal na ruim een week, door orgaanuitval en bloedverlies.
De WHO hoopt dat de uitbraak net als vorige uitbraken uiteindelijk uitdooft. ‘De bevestiging van de nieuwe gevallen is een kritiek signaal om nog meer inspanningen te verrichten, om de ketens van overdracht te doorbreken’, aldus WHO-directeur Afrika Matshidiso Moeli enkele dagen geleden in een verklaring.
Vervelend is dat het virus dan nog kan naijlen. Zo zijn er gedocumenteerde gevallen van mannen die zeven weken na hun herstel het virus nog overdroegen op anderen, via hun zaad.
'Lelijk virus' marburg, afkomstig van fruitvleermuizen, verspreidt zich in Afrika - Volkskrant
Read More
No comments:
Post a Comment